همه ي روزهاي نرفته
همين امروز است
همه ي روزهاي رفته هم
شب که بيايد
شب مجبور است
تمام شکوفه هاي روشن شبتاب را
باور کند
حالا آوازي بخوان
مي دانم اين بادهاي گرسنه
از چيدن بي هنگام ني زارها آمده اند
اما سرت را که بالا بگيري
يک آسمان مرواريد پرکنده آن بالاست
مهم نيست
آفتاب غايب باشد
رد پاي کم رنگ همين پرنده تا پشت کوه
يعني خيلي چيزها
چراغ را بالاتر بگير