جايي که راه نيست خدا راه مي گشايد
سلام
چشمها مان خسته است گويي در غبار اوهام فرو رفته ايم دستهاي لرزانمان در انتظار دامان ترحم است و اين گونه هاي خشکيده مان که در قحطي شبنم مي ميرد کا سه هاي گدايي احساسمان را بنگر که به خشکسالي معرفت دچار شده اند. شايد که لطف تو باشد که قافله سفر آماده شد تا به سرزمين ات سفر کنم شايد زيارت بقيع و بيت الاحزان وروضه النبي و ..... بعد ميقات وحرکت بسوي معنا و مقصود سينه غربت کشيده ام را به قربت معرفت برساند.
دوست عزيزم:
آمده ام دلتان را با خود همراه کنم براي سفر، بياد شما هستم ودعايتان مي کنم انشا الله قسمت شما بشه .
شما بزرگواريد اگر در اين مدت کوتاهي ويا....... از طرف من بود عفو کنيد.
موفق باشيد التماس دعا