الا ... ای محرم!

 

 

الا... ای محرم!

تو آن خشم خونین خلق خدایی که از حنجر سرخ و پاک شهیدان برون زد.              

 تو بغض گلوی تمام ستمدیدگانی که در کربلا ، نیمروزی به یکباره ترکید.

 تو خون دل و دیده روزگاری که با خنجر کینه توز ستم، بر زمین ریخت .

 تو خون خدایی که با خاک آمیخت. تو شبرنگ سرخی، که در سال های سیاهی درخشید.

 الا .... ای

محرم

تو خشم گره خورده سالیانی، تو آتشفشانی، تو بر ظلم دشمن گواهی.

 تو بر شور ایمان پاکان نشانی. تو هفتاد آیه، تو هفتاد سوره ، تو هفتاد رمز حیاتی،

 تو پیغام فریاد سرخ زمانی.

 تو موجی ز دریای عصیان و خشمی که افتان و خیزان رسیده است بر ساحل روزگاران.

 الا .... ای محرم!

 تو فجری، تو نصری ، تویی «

لیلة القدر

» مردم . تو رعدی ، تو برقی، تو طوفان طفی، تویی غرش تندر کوهساران!

الا ... ای محرم!

 تو یادآور عشق و خون و حماسه.

 تو دانشگه بی نظیر جهاد و شهادت. تویی مظهر « ثار» و « ایثار» یاران.

الا... ای محرم!

به هنگام و هنگامه هجرت کاروان شهیدان .

 تو آن راهبان روانبخش و مهمان نوازی که در پای ره پوی آزادگان لاله ارغوان می فشانی.

الا ... ای محرم!

به چشم و دل قهرمانان و آزاد مردان که همواره بر ضد بیداد،

 قامت کشیدند و در صفحه سرخ تاریخ ، زیباترین نقش جاوید را آفریدند.

 تو آن آشنای کهن یاد و دشمن ستیزی که همواره در یادشانی.

الا... ای محرم!

تو آن کیمیای دگرگونه سازی که مرگ حیات آفرین را،

 به نام « شهادت» به اکسیر عشقی که در التهاب سرانگشت سحر آفرینت نهفته است،

چو شهدی مصفا و شیرین به کام پذیرندگان می چشانی!

 

 

:

نوشته شده در پنج شنبه 86 دی 20ساعت 7:33 عصر توسط زهرا| |